(اللهم عجل لولیک الفرج)
گفتم چرا قلبم دگر، بر تار زلفت گیر نیست؟
سر بر زمین افکند و گفت: خود کرده را تدبیر نیست!
اشکی به زیر مقدمش انداختم رحمی کند
گفتا که اشکِ بی ورع در رتبه ی تاثیر نیست
گفتم بیا در بند کش،این بنده فرّار را
گفتا اگر عاشق شوی، کاریت با زنجیر نیست
گفتم که دیگر گوییا، افتاده ام از چشم تو
با غم نگاهم کرد و گفت، مهدی ز نوکر سیر نیست ...
بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر گرامی هم در سخن معروف خود در غدیر از کلمه مولا استفاده کرده اند و نه امام. اینجا می خواهیم به دو کلمه امام و مولا دقیقتر نگاه کنیم و ببینیم که معنای هر کدام چیست و کدامیک پرمعناتر و عظیم تر است.
لقب مشترکی که ما برای جانشینان پیامبر به کار می بریم، امام است. مثلا می گوییم امام حسن، امام سجاد، امام هادی، امام عصر و ... و کمتر ممکن است که از القاب دیگر این معصومان مانند مولا، ولی الله، حجة خدا در زمین، وصی پیامبر، خلیفه پیامبر، صاحب مقام ولایت، فرزند پیامبر استفاده کنیم.
از طرف دیگر شنیده ایم که پیامبر خدا در روز غدیر به خود و به علی علیه السلام لقب مولا داده است و نفرموده است که «من کنت امامه فعلی امامه» بنابراین جا دارد که درباره معنای امام بیندیشیم و آن را با مولا مقایسه کنیم.
بقیه در ادامه مطلب...
بسم الله الرحمن الرحیم
ضمن عرض تبریک و شادباش به مناسبت فرارسیدن عید سراسر سرور و برکت غدیر قبل از ورود به مطلب اصلی مقاله توجه خواننده ی محترم را به ذکر پنج نکته جلب می نماید.
اول: ضروری است متذکر شویم پرداختن و بازخوانی ادله ی متقن امامت مولی الموحدین علی بن ابیطالب (علیه السلام) به هیچ روی نباید مغایر با هدف مقدس اتحاد بین مسلمین تلقی شود چرا که مسأله وحدت مسلمین هیچگونه تهافت و سرجنگی با ارائه ادله ی طرفین ندارد همانطور که هیچگاه از دل ادله ی بسیار روشن امامت امیرالمۆمنین (علیه السلام) مسأله ی معانده و تخاصم با سایر مسلمین استخراج نمی شود. بلکه برخلاف بعضی دیدگاههای سطحی نگر آدمی هر چقدر دارای اعتقاد و معرفت عمیق تری نسبت به حضرت علی بن ابیطالب باشد بیشتر برمسأله ی وحدت پای خواهد فشرد.
همانطور که برهمه ی ارکان و عقاید مذهب از جمله تولی و تبری اصرار بیشتری خواهد ورزید از قضا پیشرو و رهبر اتحاد بین آحاد امت حضرت خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) پس از رحلت آن رسول عالی مقام شخص امیرالمۆمنین (علیه السلام) می باشند در نامه ی 78 از کتاب نهج البلاغه سخن بسیار روشنی از آن حضرت به چشم می خورد...
بقیه در ادامه مطلب....
بسم الله الرحمن الرحیم
امام ابوالحسن، علی بن محمد، ملقب به هادی که درود خدا بر او و خاندان پاکش باد؛ دهمین پیشوا و جانشین، پس از رسول خدا صلی الله علیه وآله است که به سال 212 ق در مدینه زاده شد و در سال 254 ق در سامرا به شهادت رسید. آن حضرت در مدت 33 سالی که وظیفه امامت و رهبری مسلمانان را بر دوش داشت توانست در زمان و زمینه های گوناگون، جلوه های یک انسان کامل را از خود پدیدار سازد. نماهایی که هر یک، صفحه ای از کتاب هدایت انسان به سوی کمال است به شرط آنکه دستور کار قرار گیرد و از آن پیروی شود.
بقیه در ادامه مطلب.....
بسم الله الرحمن الرحیم
اگر علم انسانی اسلامی، علمی باشد که حاوی گزاره هایی علمی و عملی در راستای هدایت انسان به سوی مقصد خلقت یعنی قرب الهی، می باشد آنگاه پی ریزی و بنای چنین علمی به طور بسیار جدی نیازمند مواد اولیه و به عبارت شاید دقیقتر، نیازمند پالایش آن مواد خواهد بود.
توضیح آنکه در دین اسلام دو منبع معرفتی بسیار پراهمیت و ارزشمند به رسمیت شناخته شده اند. یکی عقل و دیگری نقل یعنی کتاب و سنّت. هم در مورد معارف هستی شناختی و هم در مورد گزاره های دستوری و عملی. گفتنی است که در مورد رسمیت و میزان و شرائط کاربرد منبع اول یعنی عقل، بحثهای فراوان و پژوهشهای عمیقی صورت پذیرفته است. همچنین در طول زمان و از جمله در زمان حاضر درباره ی این منبع ارجمند افراط و تفریط های شگفت آور به وقوع پیوسته است که البته پرداختن به جزئی از این مطالب ما را از مقصود این نوشتار کوتاه دور می کند تا چه رسد به همه آنها.
در خور توجه آنکه درباره ی سنت و حتی درباره ی قرآن مجید نیز مباحثی مطرح گشته است که باید آنها را در جای خود جستجو کرد.....
بقیه در ادامه مطلب...
