بسم الله الرحمن الرحیم
ای قوم بدانید بر این شانه سری هست
وقتی که سری هست دلی با جگری هست
من حیدری ام شیعه ی جان بر کف مولا
بر قلب من از جانب مولا نظری هست
رگ های مرا خون ابالفضل گرفته
دستم که شود قطع بر این شانه پری هست
یک خیمه پر از شور محرم دل ماهاست
جایی که حسین است یقینا خبری هست
مشتاق به نی رفتن سرهای بلندیم
بر نیزه همیشه سر ما را هنری هست
با آل علی هر که در افتاد ورافتاد
داعش چه سگی بوده و داعش چه خری هست
بسم الله الرحمن الرحیم
دلم غیر ایوان پناهی نداشت...دلم در بساطش که راهی نداشت
به دور امیر کرم گشته ام...صد و ده قدم در حرم گشته ام
به او گفتم ای شاه راهم بده...امان نامه ای بر گناهم بده
صدا زد پریشانی ات باعلی...اگر خسته جانی بگو یاعلی
همین لحظه ها بود پیداشدم...علی گفتم و از زمین پا شدم
دل من بدون علی بی کس است...بمیرم علی را ببینم بس است
تحمل به این نون لابد نبود...تَرَک خُوردنِ کعبه بیخود نبود
وکعبه که جای تردد نبود...پس اینها فقط یک تولد نبود
خدا خواست ثابت کند در مکان...علی هست یکتا ترین در جهان
اگر مدح او در لبم جا گرفت...یدالله دستان من را گرفت
به من گفت از مرد خندق بگو...بیا از علیٌ مع الحق بگو
در سینه شراره های غم میریزیم
خون پای ورودی حرم میریزیم
گر پا بگذارید به صحن ارباب
والله زمانه را به هم میریزیم
بر حرمت فرزند علی حساسیم
ما جلوه ای از یک غضب عباسیم
یک ذره از خاک (((حسین))) اگر جا به جا شود
به مرتضی علی قسم قیامت به پا شود
آقا جان فدایی خود را هم اکبر خطاب کن
به روی خون نا قابل ما هم حساب کن...
نحن صامدون الی الابد
