بسم الله الرحمن الرحیم
شأن والای اهل بیت(علیهم السلام) در نهج البلاغه
خاندان مطهر پیامبر عظیم الشان اسلام صلی الله علیه و آله، اسوه و الگوی مسلمانی هستند که هر کدام مصداق مجسمی از ایمان، ایثار، عفاف، کرامت و خوبی برای آحاد جامعه اسلامی می توانند باشند. امام علی علیه السلام در میان سخنان گهربار خود در نهج البلاغه در تعبیرات فراوانی به بیان فضایل خاندان رسول خدا صلی الله علیه و آله پرداخته و برتری علمی، شایستگی رهبری و نقش هدایتی آنان را بیان نموده است.
بنا بر آموزه های اسلام، معیار رهبری جامعه حق ولایت است؛ از این رو خداوند این حق را برای اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله و به خاطر فضیلت هایی که دارند، قرار داده است. از سویی نیز پیامبر صلی الله علیه و آله رعایت حقوق آنان را به امت نموده است و آنان را وصی خویش قرار داده است. اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وارثان بر حق و نزدیک ترین خویشاوندان آن حضرت می باشند که وارثان تمام علوم و کمالات آن حضرت نیز می باشند؛ از این رو شایسته ترین افراد برای ولایت و وصایت می باشند. امام علی علیه السلام فرموده است:« لَهُمْ خَصَائِصُ حَقِّ الوِلایَةِ، وَ فِیهِمُ الوَصِیَّةُ وَالوِرَاثَةُ؛ ویژگی های حق ولایت برای آنان است و وصایت و وراثت پیامبر نیز در میان آنان است».(1)
