1- خداوند آخرین مقصد آرزوهاست.او نعمت‎ ‎هایش را به بها نمی‌دهد و به ‏بهانه میدهد. خداوند کریم و بخشنده و مهربان، عطاهایش‎ ‎را به ‏کدورت منت نمی‌آلاید‎.

2- خداوند کسی است که به وسیله او از خلق می‌توان بی‎ ‎نیاز شد، ‏ولی هیچ گاه از او نمی‌توان بی نیاز شد‎.

‎ 3- به سوی خدا بروید‎. فقط از خدا‎ ‎درخواست رفع نیازها و احتیاجات و گرفتاریهایتان را بنمائید‎.

4- مسئلت‌های شما (هر‎ ‎قدر هم فراوان باشد) گنج‌های خدا را خالی ‏نمی‌کند‎.

‎ 5- برای برآورده شدن حاجتتان و رفع فقر و‎ ‎گرفتاری به هیچ وسیله‌ای جز ‏خدای تبارک و تعالی پناه نبرید‎.

6- جایگاه طلب حاجت و‎ ‎راه رفع گرفتاری و فقر، پناه بردن و مسئلت ‏نمودن از درگاه باری تعالی است.‏‎

‎ 7- هر کس‎ ‎حاجت خود را به یکی از بندگان محتاج و فقیر خداوند بگوید، یا ‏او را بجای خدا وسیله‎ ‎بر آمدن حاجت یا حاجتهایش قرار دهد، خود را ‏در معرض نومیدی و زیان قرار داده و نمی‌تواند انتظار احسان از جانب ‏خداوند برای خودش را داشته باشد‎.

‎ 8- حاجت خود را به‎ ‎کسانی که خودشان حاجتشان را نزد خدا می‌برند و ‏بی نیاز از خدا نیستند،‎ ‎نبرید‎.

9- حاجت خود را به کسی بگوئید که همه محتاجان و نیازمندان ‏حاجتشان را به او می‌گویند و او برآورنده حاجت همه مستمندان و ‏محتاجان و حاجتمندان است.‏

اگر خدا شما را‎ ‎تنها بگذارد، هیچ کس نمی‌تواند شما را یاری کند‎.‎

1- کسی که به وسیله غیر خدا عزت طلب کند،‎ ‎خوار و ذلیل می‌شود‎.

2- کسی که به وسیله غیر خدا، ثروت طلب کند، فقیرتر می‌شود‎.‎

برآوردن حاجت‎ ‎فقیر را بر حاجت خودتان ترجیح دهید‎.‎

1- کسی که به درگاه غیر خدا رو کند، تباه می‌شود‎.

2- کسی که به سوی غیر خدا، کوچ کند، ناامید می‌شود‎.

3- هر کس از غیر خدا‎ ‎نعمت و روزی طلبد، دچار قحطی و فقر می‌شود‎.‎

هر حاجتی که دارید، از خدا بخواهید و هر رازی‎ ‎که دارید به خدا ‏بسپارید‎.‎