دوباره بساط طرب شد مهیا
دوباره رسیده شب شور و غوغا
شب می فروشی شب باده نوشی شب لب نهادن به لب های صهبا
شب هو کشیدن گریبان دریدن شب پرکشیدن پریدن به بالا
چه شب ها که زهرا دعا کرده تا ما همه شیعه گردیدم و بی تاب مولا
..........
بقیه در ادامه مطلب...
زلفت اگر نبود، نسیم سحر نبود
گمراه می شدیم نگاهت اگر نبود
مهر شما به داد تمنای ما رسید
ورنه پل صراط، چنین بی خطر نبود
تعداد بی نظیریِ تان روی این زمین
از چهارده نفر به خدا بیشتر نبود.....
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى وَلِیک وَابْنِ اَوْلِیآئِک، الَّذینَ فَرَضْتَ طاعَتَهُمْ، وَاَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ، وَاَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَطَهَّرْتَهُمْ تَطْهیراً اَللّهُمَ انْصُرْهُ وَانْتَصِرْ بِهِ لِدینِک وَانْصُرْ بِهِ اَوْلِیآئَک وَاَوْلِیآئَهُ وَشیعَتَهُ وَاَنْصارَهُ، وَاجْعَلْنا مِنْهُمْ، اَللّهُمَّ اَعِذْهُ مِنْ شَرِّ کلِّ باغٍ وَطاغٍ.....
متن کتاب :
سالک گفت : با فرستاده در راه روشن پیش رفتم تا به دریاى مواج رسیدم و مشکل من به تمامى حل شد، در گرداب آن دریاى بزرگ ، کشتى عالم بسیط را دیدم ، در وجود آن سفینه نظر کردم ، به من گفته شد: باید با اندک و بسیار آن بسازى که این کشتى ازان عارفان است و معراج وارثان نبى در آن است . کشتیى دیدم با ذات روحانى ......متن اصلى
سالک گفت : به عین الیقین گفتم : روح کلى را برایم وصف کن تا وقتى آن را دیدم بشناسم و چون به او رسیدم ، سر به سجده فرود آرم . عین الیقین گفت : نه بسیط است و نه مرکب ، قصد طریق نمى کند و میل انحراف ندارد، از امکان و از تقسیم پاک و از در آمدن در اجسام منزه است ، حامل امانت الله و در برگیرنده صفات والاست . ماده او نسبت به اجسام مقابل خود، همچون نسبت ماده خلیفه گیرنده او نسبت به اوست . داخل در ذات و خارج از صفات نیست ، صفتى از معروف است و صفت از موصوف جدا نمى شود، حادثى است که از قدیم بى نیاز صادر شده ، سر پنهان و معنى بزرگ و گرامى را به وى بخشیده است ، سایه ندارد و چیزى چون او نیست ، آینه اى نورانى که حقیقت مصور خود را در آن مى بینى ، وقتى صورت خویش در آینه متجلى دیدى ، بدان که آن مطلوب تو است و بدان که رسیده اى و باید حفظش کنى . پیوسته با همنشین رفیق در آفاق مى گردم و بر اسب مراد مى نشینم و بیابان هاى خراب را در مى نوردم ، بر شترهاى نجیب سوار مى شوم تا بادها بر بساط من بوزد، دریاها را در مى نوردم و در طلب آن صورت شریف فراخوانده نزد خلیفه ، حجاب ها و پرده ها را از هم مى درم . از زمانى که از عین جدا شدم ، صورتم بر من جلوه یى نکرد، تا تو را دیدم به راستى خود را دیدم ، بگو تو کیستى و از کجایى ؟
بعد سید سجاد و بعد ها تعدادی دیگر از دوستان حزب الهی شهرمان که رفتند این بار حسن آقا مویدی به همراه فرزند دلبند اش ما را تنها گذاشت و رفت .
حسن آقا از طلبه های اهل بابل و فرزند یکی از روحانیون برجسته ی شهر حاج آقا مویدی بود......
بقیه در ادامه مطلب....
بسم الله الرحمن الرحیم
متن کتاب :
سالک گفت : آن عین مرا فراخواند که : اى جوان ! کجا
مى روى ؟ گفتم : نزد امیر. گفت : بر تو است که به کاتب وزیر خدمت کنى ، آن دو تو
را به مرادت مى رسانند تا حقیقت اعتقاد خود را بینى . به او گفتم : جاى کاتب و
وزیر کجاست ؟ گفت : چشم فروبستن تو از تخت تکبر و برهنه شدنت از تعلقات مادى و
جامه آرزومندى ، و خلع شدن تو از امانت الهى و درنگ کردنت در مقام فرق و جدائى و
ورود تو در طینت است ؛ چون واحد را جز به واحد نتوان دید. در آنجا غیب و شاهد یکى
مى شود. غیبت او، حجاب تو از اوست . وزیر، تو را از آن حجاب به سوى او برمى کشد و
یارى مى دهد. وزیر، خلیفه وى در زمین و آسمان و داناى اسرار صفات و اسماء اوست.....
بقیه در ادامه مطلب....
خصلتهای ممتاز امام سجاد از زبان حضرت باقر علیهم السلام
حضرت باقرالعلوم علیه السّلام صفات و خصلتهایی را پیرامون پدرش، حضرت سجّاد، زین العابدین علیه السّلام بیان فرموده است که بسیار قابل توجّه و است:
چون آماده نماز می‌گردید، رنگ چهره‌اش دگرگون می‌گشت و به هنگام ایستادن به نماز، همچون عبدی ذلیل و فروتن که در برابر پادشاهی عظیم و جلیل قرار گرفته؛ و تمام اعضاء بدنش از ترس و خوف الهی می‌لرزید.
نمازش همانند کسی بود که در حال وداع و آخرین ملاقات و دیدار با پروردگارش باشد.....
عمران بن سلیم می‌گوید: هر گاه زُهری از علی بن الحسین مطلبی نقل می‌کرد، می‌گفت: برای من زین‌العابدین روایت کرد. یک بار سفیان بن عُیینه به او گفت: از چه جهت او را زین العابدین می‌گویی؟
پاسخ داد از سعید بن مسیب شنیدم که رسول خدا فرمود:
به روز قیامت، فریاد کننده‌ای آواز برآرد: زینت عبادت کنندگان کجاست؟
« یناد مُنادی: أینَ زَینُ الْعابِدینَ؟»؛ چنان می‌بینم که فرزندم علی بن الحسین با تمام وقار و سکون در میان مردم محشر برای رسیدن به جایگاهش قدم برمی‌دارد.
همین روایت را کتاب پرقیمت «علل الشرایع» صدوق از طریق علی بن ابراهیم قمّی، از ابن عباس، از رسول خدا حکایت می‌کند.(1)....
