بسم الله الرحمن الرحیم

آمدی جانا گلِ رویت دل از عالم ربود

آمدی جانا گلِ رویت دل از عالم ربود

هر نخ از سجاده‌ی مویت دل از عالم ربود

گر چه سجادی ملَک مشغول سجده بر تو است

هر یک از محراب ابرویت دل از عالم ربود

روی ماهت همچو بدری صد جهان را خیره کرد

در دل شب‌های گیسویت دل از عالم ربود

هر نسم از عطرِ تو با مشک و عنبر در ستیز

هر نفس از یک دمِ بویت دل از عالم ربود

ای که تو سرفصلِ همنامانِ جدت حیدری

عین و لام و یای نیکویت دل از عالم ربود

شب شبِ میلاد تو، مدح تو را گوید حسین

خنده‌های آن ثناگویت دل از عالم ربود

من به تصویر بقیعت عشق بازی می‌کنم

ذره خاکی از سرِ کویت دل از عالم ربود