سخنان امام هادى علیه‏السلام


إنَّ اللّه‏َ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَیرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛


چون خداوند خیر بنده‏اى را بخواهد ، هرگاه [آن بنده] مورد گلایه واقع‏شود ، بپذیرد.


------------------------------------------------------

إنَّ للّه‏ِِ بُقاعاً یُحِبُّ أن یُدعى فیها فَیَستَجیبُ لِمَن دَعاهُ؛


خداوند را بقعه‏هایى است که دوست دارد در آنها دعا شود تا دعاى کسى را که وى را خوانده است ، به اجابت رسانَد.


------------------------------------------------------

مَنِ اتَّقَى اللّه‏َ یُتَّقى ، ومَن أطاعَ اللّه‏َ یُطاعُ؛


هر که از خدا پروا کند ، از او پروا کنند [و حرمتش را نگه دارند] و هر که ازخدا فرمان بَرد ، فرمانش بَرند.


------------------------------------------------------

مَن أطاعَ الخالِقَ لَم یُبالِ سَخَطَ المَخلوقِینَ؛


هر که از آفریدگار فرمان بَرد ، از خشم آفریدگان پروا ندارد.


------------------------------------------------------

مَن کانَ عَلى بَیِّنَةٍ مِن رَبِّهِ هانَت عَلَیهِ مَصائِبُ الدُّنیا و لَو قُرِضَ ونُشِرَ؛


هر که را از جانب پروردگارش حجّتى باشد ، هرچند مصیبت‏هاى دنیا او را با قیچى تکّه‏تکّه کنند و پراکنده‏اش سازند ، بر او سبُک آید.


------------------------------------------------------

اَلشاکِرُ أسعَدُ بِالشُّکرِ مِنهُ بِالنِّعمَةِ الَّتی أوجَبَتِ الشُّکرَ لِأنَّ النِّعَمَ مَتاعٌ‏وَالشُّکرَ نِعَمٌ 

و عُقبى؛


شکرگزار را ، به جهت شکرگزارى ، سعادتى است بزرگ‏تر از نعمتى که شکرگزارى را بر او واجب کرده است ؛ زیرا نعمت ، کالایى است و شکر ، نعمتى همراه با آخرت .


------------------------------------------------------

إنَّ الظّالِمَ الحالِمَ یَکادُ أن یُعفى عَلى ظُلمِهِ بِحِلمِهِ ، وإنَّ المُحِقَّ السَّفیهَ یَکادُأن یُطفِئَنُورَ حَقِّهِ بِسَفَهِهِ؛


دور نیست که ستمِ ستمگرِ بردبار ، به سبب بردبارى‏اش بخشوده شود ، و حق به جانبِ نابخرد ، نزدیک است که به سبب نابخردى‏اش ، نور حقّانیت خود را خاموش کند .


------------------------------------------------------

مَن جَمَعَ لَکَ وُدَّهُ ورَأیَهُ فَاجمَع لَهُ طاعَتَکَ؛


هر که تمامت دوستى خود را براى تو فراهم آورْد ، تو نیز تمامت طاعت خود را برایش فرآهم آور .


------------------------------------------------------

مَن هانَت عَلَیهِ نَفسُهُ فَلا تَأمَن شَرَّهُ؛


هر که خود را سبُک شمارَد ، از گزند او ایمن مباش.


------------------------------------------------------

اَلدُّنیا سُوقٌ رَبِحَ فیها قَومٌ وخَسِرَ آخَرونَ؛


دنیا بازارى است ؛ گروهى در آن سود بَرَند و گروهى دیگر ، زیان ببینند.