بسم الله الرحمن الرحیم
لا تُمارِیَنَّ اللَّجُوجَ فی مَحفِلٍ ؛
با لجوج در هیچ مجلسى جدل مکن .
لا تُعاتِبِ الجاهِلَ فَیَمقُتَکَ ، وَ عاتِبِ العاقِلَ یُحبِبکَ ؛
نادان را سرزنش مکن که دشمنت مىشود ؛ عاقل را سرزنش کن تا دوستت بدارد .
لا تَستَصغِرَنَّ عَدُوّا وَ اِن ضَعُفَ ؛
هیچ دشمنى را کوچک مشمار ، هر چند ناتوان باشد .
لا تُلاحِ الدَّنِیَّ فَیَجتَرِىءَ عَلَیکَ ؛
با فرومایه نزاع مکن که بر تو جرئت مىورزد .
لا تُؤیِسِ الضُّعَفاءَ مِن عَدلِکَ ؛
ضعیفان را از دادگرى خود ، ناامید مساز .
لا تَعمَل شَیئا مِنَ الخَیرِ رِیاءً وَ لا تَترُکهُ حَیاءً ؛
هیچ کار خیرى را از روى ریا انجام مده و از سَرِ شرم ، آن را وا مگذار .
لا تَثِق بِالصَّدیقِ قَبلَ الخُبرَةِ ؛
پیش از آزمایش ، به دوست اعتماد مکن .
لا تَستَحىِ مِن إعطاءِ القَلیلِ ؛ فَإنَّ الحِرمانَ أقَلُّ مِنهُ ؛
از بخشش اندک شرم مکن که محروم کردن ، از آن کمتر است .
لا تَظلِمَنَّ مَن لا یَجِدُ ناصِرا إلاَّ اللّهَ ؛
ستم مکن به کسى که جز خدا یاورى نمىیابد .
لا یَشغَلَنَّکَ عَنِ العَمَلِ لِلآخِرَةِ شُغلٌ ؛ فَإنَّ المُدَّةَ قَصیرَةٌ ؛
هیچ کارى تو را از کار براى آخرت باز ندارد که وقت ، تنگ است .
لا تَفرِحَنَّ بِسَقطَةِ غَیرِکَ لا تَدری ما یُحدِثُ بِکَ الزَّمانُ ؛
از زمین خوردن کسى شاد مشو ، که نمىدانى گردش روزگار براى تو چه در آستین دارد .
لا تَجعَل عِرضَکَ غَرَضا لِقَولِ کُلِّ قائِلِ ؛
آبروى خود را هدف تیر گفتار هر گویندهاى نساز .
لا تَستَبِدَّ بِرَأیِکَ ، فَمَنِ استَبَدَّ بِرَأیِهِ هَلَکَ ؛
خودْ رأى مباش ، که هر کس خودرأیى کند ، هلاک شود .
لا تُسِىءِ الخِطابَ فَیَسُوءَکَ نَکیرُ الجَوابِ ؛
با کسى به زشتى خطاب مکن ، که زشتى پاسخ ، تو را ناخوشایند مىآید .
لا تَستَبطِىء اِجابَةَ دُعائِکَ وَ قد سَدَدتَ طَریقَهُ بِالذُّنُوبِ ؛
اجابت دعایت را دیر مپندار ، وقتى با گناه راه اجابت آن را فرو بستهاى .
لا تُدخِلَنَّ فی مَشوَرَتِکَ بَخیلاً فَیَعدِلَ بِکَ عَنِ القصدِ ، وَ یَعِدَکَ الفَقرَ ؛
هیچ بخیلى را به مشورت خود درنیاور ، که تو را از میانهروى بازمىگردانَد و از فقر مىترساند .
لا تُشرِکَنَّ فی رَأیِکَ جَبانا یُضَعِّفُکَ عَنِ الأمرِ وَ یُعَظِّمُ عَلَیکَ ما لَیسَ بِعَظیمِ ؛
هیچ ترسویى را به مشورت مگیر ، که تو را از کار ناتوان مىکند و کارى را که بزرگ نیست ، بر تو بزرگ مىنمایانَد .
لا تَستَشِرِ الکَذّابَ ؛ فَإنَّهُ کَالسَّرابِ یُقَرِّبُ عَلَیکَ البَعیدَ ، وَ یُبَعِّدُ عَلَیکَ القَریبَ ؛
با دروغگو مشورت مکن ، که دروغگو سراب را مىماند : دور را در نظرت نزدیک و نزدیک را در نظرت دور مىنمایانَد .
لا تُشرِکَنَّ فی مَشوَرَتِکَ حَریصا یُهَوِّنُ عَلَیکَ الشَّرَّ وَ یُزَیِّنُ لَکَ الشَّرَهَ ؛
با هیچ آزمندى مشورت مکن ، که بدى را بر تو آسان مىنماید و حرص و ولَع را در نظرت مىآراید .
لا تُؤَخِّر إنالَةَ المُحتاجِ إلى غَدٍ ؛ فَإنَّکَ لا تَدری ما یَعرِضُ لَکَ وَ لَهُ فی غَدٍ ؛
بخشش به نیازمند را به فردا مینداز ؛ چه ، نمىدانى فردا براى تو و او چه پیش خواهد آمد .
لا تَنقُضَنَّ سُنَّةً صالِحَةً عُمِلَ بِها وَاجتَمَعَتِ الأُلفَةُ لَها وَ صَلَحَتِ الرَّعِیَّةُ عَلَیها ؛
هیچ رسم پسندیدهاى را که به آن عمل مىشود و رشته پیوند مردم و صلاح تودهها در آن است ، در هم نشکن .
لا تَصحَب مَن یَحفَظُ مَساوِیَکَ ، وَ یَنسى فَضائِلَکَ وَ مَعالِیَکَ ؛
با کسى که بدى هاى تو را به خاطر مى سپارد و نیکى ها و بزرگوارى هاى تو را فراموش مى کند ، دوستى مکن .
لا تَقُل مالا تَعلَمُ فَتُتَّهَمَ بِإِخبِارِکَ بِما تَعلَمُ ؛
آنچه را نمىدانى بر زبان مران تا در خبر دادن از آنچه مىدانى بر تو گمان بد نبرند .
لا فِطنَةَ مَعَ بِطنَةِ ؛
با شکمبارگى هوشمندى به بار نمىآید .
لا جِهادَ کَجِهادِ النَّفسِ ؛
هیچ جهادى مانند جهاد با نفس نیست .
لا یَجتَمِعُ الباطِلُ وَ الحَقُّ ؛
حقّ و باطل با هم جمع نمىشوند .
لا لِباسَ أجمَلُ مِنَ السَّلامَةِ ؛
هیچ لباسى زیباتر از سلامت نیست .
لا دِینَ لِمُسَوِّفٍ بِتَوبَتِهِ ؛
دین ندارد آن که در توبه کردن ، امروز و فردا مىکند .
لا عَیشَ لِمَن فارَقَ أحِبَّتَهُ ؛
کسى را که از دوستانش جدا شده است ،آسایشى نیست .
لا یُدرَکُ العِلمُ بِراحَةِ الجِسمِ ؛
دانش با تن آسایى به دست نمى آید .
