بسم الله الرحمن الرحیم
عامل سرطان روح و جسم را می شناسید؟!
یکی از وظایف بندگان در جهت کسب رضایت پروردگار؛ اتّصاف و تحصیل صفات حمیده و پسندیده و دوری از صفات رذیله و ناپسند است و این امر می تواند مراحل «خودسازی» که در تعالیم اسلامی بسیار بر آن تأکید شده است باشد.
قرآن کریم گوهر وجودی، کرامت و شرافت انسان را مرهون این صفات می داند . در واقع انسان هر اندازه که در تحصیل ملکات حمیده موفق باشد به این کرامت حقیقی و ذاتی نزدیک‌تر می شود و آن زمان است که خداوند در توصیف وی می فرماید:
وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى کَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلا ؛ [1]
ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و در خشکى و دریا سیرشان دادیم و از چیزهاى پاکیزه روزىشان کردیم و بر بسیارى از آفریدههاى خویش آنان را برترى کامل دادیم.
و این کرامت در بعضی از بندگان به حدی می رسد که خداوند متعال به وجود چنین بنده ای مباهات نموده و می فرماید:
فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقینَ ؛ [2]
ولی اگر العیاذ بالله نه تنها در کسب صفات حمیده تلاشی نکرد بلکه نفس خود را مرکب انواع صفات رذیله و ناپسند نمود، آنجاست که مقام این شخص از چهارپایان پست تر و بی ارزش تر شده و مصداقی از این کلام پروردگارش می شود که:
أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُون ؛ [3]
