بسم الله الرحمن الرحیم
بگردون ابرش از رحمت برآمد از دل دریا
که دریا شد از آن صحرا که صحرا شد از آن دریا
●
بخـار از دشت پیدا شد چو ترکان بخارایی
زتیر ترکشش سـوزد سر خـارا ز بُن خـارا
●
زبان بگشود سوسن چون بشیر از مژده ی یوسف
زحسرت چشم نرگس همچنان یعقوب شد نابینا
●
پی معجز ز شاخ گل برآمد بلبل از شادی
تجلی کرد بر هر شاخ گل صد معجز موسی
●
علیِّ عالیِ اعلا، ولیِ والی والا
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام من به محرم
ســـلام مــن بــه مـحـرم، مـحـرم گــــل زهــرا
بـه لطـمه هـای ملائـک بـه مــاتـم گــل زهـرا
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه تشنـگی عـجـیـبـش
بـه بـوی سیـب زمـینِ غـم و حـسین غریـبش
سلام من بـه محـرم بـه غصـه و غــم مـهـدی
به چشم کاسه ی خون وبه شال ماتم مـهـدی
سـلام من بــه مـحـرم بـه کـربـلا و جـلالــش
به لحظه های پـرازحزن غرق درد و ملامش
سـلام مـن بـه مـحـرم بـه حـال خستـه زیـنـب
بـه بــی نـهــایــت داغ دل شـکــستــه زیـنـب
سلام من به محرم به دست
بسم الله الرحمن الرحیم
لبریزه از شمیم بهشت ، هر نیمه شب هوای حرم
خورشید میاد برا پا بوسی ، تا گنبـد طلای حـرم
هر دم ، جاریه زمزم ، از تو حریم کریمة عالم
وا شده بالم ، به هوای گنبد
امشب ، از سوی جنت ، می‌رسن از راه ملائک رحمت
برا زیارت ، میان سوی مرقد
قبلة همه ست ، خود فاطمه ست
عشق و آرزوی موسی بن جعفر
بسم الله الرحمن الرحیم
تنگ است دلم حال و هوایی دارد
در غربت شهر غم نوایی دارد
کی میرسد ان روز که با هم گوییم
ایوان حسن عجب صفایی دارد
تنگ است دلم میل رهایی دارد
بایاد حسن چه کربلایی دارد
تردید نکن تصورش هم زیباست
ایوان حسن عجب صفایی دارد
بسم الله الرحمن الرحیم
دیرگاهیست گلو بغض مکرر دارد
چند روزیست قلم حالت نشتر دارد
کوفیان داعیه ی مسجد و منبر دارند
عمر سعد زمان٬ وسوسه ی زر دارد
یادمان هست٬ اجداد شما٬کرببلا...
شیعه از تیغ شما داغ به پیکر دارد
بی سبب نیست که از شام٬ عراق آمده اید
حضرت عمه ی سادات٬ برادر دارد
و شما کمتر از آنید٬ حسین تیغ کشد
کمتر از آنکه علمدار علم بردارد
ما جوانان بنی فاطمی اربابیم
بی حیا!عمه ی ما مالک اشتر دارد
ایل ما ایل عجم هاست که یک کودک ما
جگری با جگر شیر برابر دارد
اینکه ما دست به شمشیر و زره استادیم
سبب این است که این طایفه رهبر دارد
نه عراق است و نه سوریه خیالت راحت
کشور ضامن آهوست،بزرگتر دارد
وای اگر گرد و غباری به حرم بنشیند
تیغ ما شوق٬ به انداختن سر دارد
باید این شهر به آرامش خود برگردد
که شب جمعه حرم روضه ی مادر دارد
بسم الله الرحمن الرحیم
ما را غلام کوی حسن آفریده اند
مبهوت و مات روی حسن آفریده اند
ما را پیاله نوش شرابش رقم زدند
مست از خم و سبوی حسن آفریده اند
خورشید را به این همه نقش و نگارها
از طلعت نکوی حسن آفریده اند
روشن ز نور روی مهش گشته روزها
شب را اسیر موی حسن آفریده اند
آری ز مقدمش همه جا بوی گل گرفت
گل را ز رنگ و بوی حسن آفریده اند
از انبیاء و اولیا همه را صف به صف ببین
مدهوش خلق و خوی حسن آفریده اند
میل نگاه هر چه گدایان شهر را
ولله سمت و سوی حسن آفریده اند
بسم الله الرحمن الرحیم
ای قوم بدانید بر این شانه سری هست
وقتی که سری هست دلی با جگری هست
من حیدری ام شیعه ی جان بر کف مولا
بر قلب من از جانب مولا نظری هست
رگ های مرا خون ابالفضل گرفته
دستم که شود قطع بر این شانه پری هست
یک خیمه پر از شور محرم دل ماهاست
جایی که حسین است یقینا خبری هست
مشتاق به نی رفتن سرهای بلندیم
بر نیزه همیشه سر ما را هنری هست
با آل علی هر که در افتاد ورافتاد
داعش چه سگی بوده و داعش چه خری هست
بسم الله الرحمن الرحیم
دلم غیر ایوان پناهی نداشت...دلم در بساطش که راهی نداشت
به دور امیر کرم گشته ام...صد و ده قدم در حرم گشته ام
به او گفتم ای شاه راهم بده...امان نامه ای بر گناهم بده
صدا زد پریشانی ات باعلی...اگر خسته جانی بگو یاعلی
همین لحظه ها بود پیداشدم...علی گفتم و از زمین پا شدم
دل من بدون علی بی کس است...بمیرم علی را ببینم بس است
تحمل به این نون لابد نبود...تَرَک خُوردنِ کعبه بیخود نبود
وکعبه که جای تردد نبود...پس اینها فقط یک تولد نبود
خدا خواست ثابت کند در مکان...علی هست یکتا ترین در جهان
اگر مدح او در لبم جا گرفت...یدالله دستان من را گرفت
به من گفت از مرد خندق بگو...بیا از علیٌ مع الحق بگو
در سینه شراره های غم میریزیم
خون پای ورودی حرم میریزیم
گر پا بگذارید به صحن ارباب
والله زمانه را به هم میریزیم
بر حرمت فرزند علی حساسیم
ما جلوه ای از یک غضب عباسیم
یک ذره از خاک (((حسین))) اگر جا به جا شود
به مرتضی علی قسم قیامت به پا شود
آقا جان فدایی خود را هم اکبر خطاب کن
به روی خون نا قابل ما هم حساب کن...
نحن صامدون الی الابد
