سَبَبُ الاِئتِلافِ الوَفاءُ ؛

وفادارى ، سبب الفت است .

سَبَبُ المَحَبَّةِ البِشرُ ؛

خوش رویى موجب محبّت است .

سِلاحُ المُؤمِنِ الدُّعاءُ ؛

دعا ، سلاح مؤمن است .

سُوسُوا أنفُسَکُم بِالوَرَعِ وَ داوُوا مَرضاکُم بِالصَّدَقَةِ ؛

جان‏هاى خود را با پرهیزگارى نگاه دارید ، و بیماران خود را با صدقه درمان کنید .

سِیاسَةُ العَدلِ ثَلاثٌ : لِینٌ فی حَزمٍ ، وَ استِقصاءٌ فی عَدلٍ ، وَ إفضالٌ فی قَصدٍ ؛

سیاست عادلانه را سه اصل است : نرمى در عین دوراندیشى ، به نهایت رساندن [اجراى تمام عیار ]عدالت ، و بخشش در عین میانه‏ روى .

سَل عَنِ الجارِ قَبلَ الدّارِ ؛

پیش از [خرید] خانه ، درباره همسایه پرس و جو کن .

سالِمِ النّاسَ تَسلَم ، وَ اعمَل لِلآخِرَةِ تَغنَم ؛

با مردم در آشتى باش تا سالم باشى و براى آخرت کار کن تا غنیمت یابى .

سَلامَةُ العَیشِ فِى المُداراةِ ؛

آسایش زندگى در مدارا کردن است .

سَیِّئَةٌ تَسُوؤُکَ خَیرٌ مِن حَسَنَةٍ تُعجِبُکَ ؛

گناهى که اندوهگینت کند ، بهتر از کار نیکى است که تو را به شگفتى آورد .

سَمعُ الاُذُنِ لایَنفَعُ مَعَ غَفلَةِ القَلبِ ؛

شنیدن گوش با غفلت دل ، سودى نمى‏بخشد .

سِرُّکَ اَسیِرُکَ فَإن اَفشَیتَةُ صِرتَ اَسیرَهُ ؛

راز تو در بند توست . اگر آن را فاش کنى ، تو در بندِ آنى .

سُوءُ الخُلقِ نَکَدُ العَیشِ وَ عَذابُ النَّفسِ ؛

بدخویى موجب سختى زندگى و عذاب جان است .

سَلُوا القُلُوبَ عَنِ المَوَدّاتِ فَإنَّها شَواهِدُ لا تَقبَلُ الرُّشا ؛

دوستى و محبّت را از دل‏ها بپرسید که دل‏ها گواهانى هستند که رشوه نمى‏پذیرند .

شُکرُ المُؤمِنِ یَظهَرُ فِی عَمَلِهِ ؛

سپاسگزارى مؤمن در عملش آشکار مى‏شود .

شَرُّ النّاسِ مَن لا یَقبَلُ العُذرَ ، وَ لا یُقیِلُ الذَّنبَ ؛

بدترینِ مردم ، کسى است که عذر را نپذیرد و از لغزش در نگذرد .

شَرُّ العَمَلِ ما أفسَدتَ بِهِ مَعادَکَ ؛

بدترین عمل آن است که آخرتت را با آن تباه کنى .

شَرُّ النّاسِ مَن یَرى أنَّهُ خَیرُهُم ؛

بدترینِ مردم ، کسى است که خود را بهترینِ ایشان مى‏داند .

شَرُّ النّاسِ مَن لا یُبالِی أن یَراهُ النّاسُ مُسِیئا ؛

بدترینِ مردم ، کسى است که پروا نکند از این که مردم او را گناهکار ببینند .

شَرُّ اَصدِقائِکَ مَن تَتَکَلَّفُ لَهُ ؛

بدترین دوستت کسى است که براى او به زحمت افتى .

شَرُّ الاَوطانِ مالَم یَأمَن فیهِ القُطّانُ ؛

بدترین وطن ، آن جاست که اقامت‏کنندگان در آن ، ایمن نباشند .

شَرُّ النّاسِ مَن لا یُرجى خَیرُهُ وَ لا یُؤمَنُ شَرُّهُ ؛

بدترینِ مردم ، کسى است که به خیرش امید نرود و از شرّش ایمنى نباشد .

شَرُّ الاَصحابِ السَّریِعُ الاِنقِلابِ ؛

بدترینِ یاران ، کسى است که زود دگرگون شود .

شاوِر قَبلَ أن تَعزِمَ ، وَ فَکِّر قَبلَ اَن تُقدِمَ ؛

قبل از تصمیم‏گیرى مشورت کن و پیش از اقدام ، بیندیش .

شَیئانِ لاَ یعرِفُ فَضلَهُما اِلاَّمَن فَقَدَهُما ؛ الشَّبابُ وَ العافِیَةُ ؛

دو نعمت است که قدر آنها را نمى‏داند مگر کسى که از دستشان مى‏دهد : جوانى و تن‏درستى .

شَیئانِ لا یُوزَنُ ثَوابُهُما ؛ اَلعَفوُ وَ العَدلُ ؛

دو چیز است که ثوابشان فراتر از سنجش است : گذشت و دادگرى .

شارِکُوا الَّذِی قَد أقبَلَ عَلَیهِ الرِّزقُ فَإنَّهُ أجدَرُ بِالحَظِّ وَ أخلَقُ بِالغِنى ؛

با کسى که روزى به او روى آورده است ، شریک شوید ؛ زیرا وى به بهره‏مندى شایسته‏تر و به توانگرى لایق‏تر است .